Furia (sesja wprowadzająca Carstein)

furmantis

Carstein nie bardzo rozumiejąc to co się stało instynktownie zaczał posuwać się na klęczkach w bok tam gdzie jak pamiętał najbliżej powinno być do ściany. "Co to u licha było? Co teraz począć?" Starał się pozbierać i uspokoić myśli, żeby opracować plan na najbliższe minuty.

chillosophy

-Byłeś łatwą zdobyczą.- Usłyszał Carstein.
Kroki licha wydawały się być powolne.
-Żeby zapewnić sobie należyty prestiż, udałem się na polityczne zebranie, gdzie jak wiedziałem, będę uchodzić za nieznajomego prostaka. Użyłem więc wszelkich uroków swojej elokwencji, przekształcając skromne zebranie w jednych z willi Undercity w ważną naradę, na której rozgrywa się losy Tirisfal Glades.
Lich, pragnął władzy wysokiego poziomu, jego szaleńcze próby nigdy się nie powiodły, wyszczebiotał jeszcze kilka swoich nieudolnych planów podboju.
-taaaak... ma siła, ma moc...- huczał lich, przechodząc od liryzmu do dosadności , od nostalgii do nadziei promiennego brzasku. - Mutacja dobiegła końca.

Kapłan odczuwał palenie w swoich oczodołach, jednak tym samym nabierał coraz większej energii, odczuwał większą władzę w swoim zgniłym ciele.

Carstein słyszał wszystko, gdy Lich przerwał, usłyszał tylko dźwięk rozbitego szkła i kruszonego lodu. Kryształy chłodnego szkła rozsypały się w jego stronę. Odczuwał on brak obecności Licha. Carstein pozostał sam w krypcie, wypełnionej chłodem.

furmantis

Carstein mimo palącego bólu spróbował powstać na nogi. Nie rozumiał tego co się dzieje z nim i wiele by dał za to, żeby ktoś to wytłumaczył.

chillosophy

Mimo agresji, z jaką potraktowane zostało to miejsce, miało ochotę pocałować w czerwone od bólu oczy Carsteina. Ciemność, która go otaczała, oświetlana była jego oczami. Odzyskiwał wzrok, powoli odczuwał, że widzi coraz więcej. Przed nim rozpościerał się dywan roztłuczonego szkła, a tuż za nim drzwi, ciężkie i masywne drzwi z marmuru.

furmantis

Kapłan wciąż jeszcze będąc w szoku po doświadczeniach sprzed chwili, ruszył ostrożnie w stronę owych drzwi. Starał się odzyskać zimną krew, a także uspokoić nerwy.

chillosophy

Nieuwaga Carsteina sprawiła iż poranił swoje stopy, deformując je okaleczeniami zadanymi przez rozsypane szkło. Gdy znalazł się przy wejściu ocenił iż otwierają się one na zewnątrz.

furmantis

Carstein oparł się rękoma o wrota. Nie wiedział jak wielkiej siły potrzeba by je otworzyć, więc pchnął je z całej siły.

chillosophy

Głaz ani drgnął.

furmantis

Carstein spróbował jeszcze raz, ale wkładając w to całe swoje siły jakie zostały w przegnitych mięśniach.

chillosophy

Głaz ani drgnął. Carstein nie posiadał tyle siły aby poruszyć nim choćby na milimetr.

furmantis

Kapłan zastanowił się chwile nad swoim położeniem. Przymknął oczy i oczekiwał jakiegoś pomysłu, który zaświtałby mu w głowie. Po krótkiej chwili ruszył do pomieszczenia, w którym znajdował się poprzednio, rozglądając się jednak cały czas po sali, czy nie ma nigdzie jakiegoś szczegółu przeoczonego.

chillosophy

Wnętrze obu sal wyglądało tak jak je zapamiętał. W grobowcu dominowało wielkie kamienne łoże, otoczone gołymi ścianami.

Pomieszczenie licha usłane było rozbitą klepsydrą. Ściany wypełniały łowieckie trofea, tworzące istną układankę z ludzkich kości. Całość spowijało światło bijące z mieniących się kawałków klepsydry - światło było coraz słabsze.

Po prawej stronie wyjścia w kącie, kwitła świeża krew, rozlana na podłodze. Zejście obu ścian spowite było cieniem i krwią, Carstein był wstanie usłyszeć ciężki oddech, jednak cień nie pozwalał mu dostrzec co wydaje odgłosy budowane ociężale.

furmantis

Carstein niespiesznie ruszył w kierunku, z którego dochodził go szmer oddechów, nie zapominając jednak o ostrożności rozglądał się cały czas dookoła.